Laatste blog vanuit Hanoi
Door: Tessa Molenaar
Blijf op de hoogte en volg Tessa
21 November 2015 | Vietnam, Hanoi
Het is alweer een tijdje geleden dat ik mijn laatste blog heb geschreven, realiseer ik me nu. Nu ik dit blog schrijf, zit ik in de trein naar Hue. Afgelopen week was mijn laatste week als vrijwilliger in Hanoi. Ik zal eerst nog even vertellen wat ik allemaal heb gedaan de afgelopen weken ;)
In de weekenden heb ik weer veel leuke dingen gedaan. Een zondag een paar weken geleden nam een jongen die ik ontmoet had op mijn project mij en een vriendin mee naar Bat Trang; een ‘potery village’. We werden door hem en een vriend van hem opgehaald om met de motorbike er naar toe te gaan, super leuk! Heerlijk om achter op een motorbike te zitten en Hanoi uit te gaan. Leuk dorpje, niet heel bijzonder, maar het was een leuke dag. Een andere zondag heb ik met drie meiden uit het huis fietsen gehuurd en hebben we een rondje gefietst om het grootste meer van Hanoi (West-Lake). Het was ongeveer 15 km, echt heerlijk om weer eens te fietsen. De buurt om het meer heen is erg leuk, veel cafeetjes en barretjes. Dit is ook het gebied in Hanoi waar de meeste westerlingen wonen. Alweer een leuke dag. Een ander weekend ben ik naar de gevangenis van Hanoi geweest, wat nu een museum is. Interessant en ook best heftig. Twee weekenden geleden ben ik voor een dag naar het QUEST-festival geweest; een muziekfestival in een nationaal park vlak bij Hanoi. Het was echt een super dag; een top locatie voor een festival (op een schiereiland), leuke mensen, toffe muziek en een ontspannen sfeer! In de overige tijd in de weekenden ging ik vaak naar the old quarter om te shoppen voor souvenirs, neppe converse all stars en neppe north face spullen, heerlijk rond te dwalen en lekker te relaxen in een café (om bijvoorbeeld de typisch Vietnamese ‘egg coffee’ te drinken). Ik had een aantal dingen op mijn lijstje staan wat ik wilde doen en zien in Hanoi, en alles is afgestreept! Ook in de avonden weer veel leuke dingen gedaan: hutspot gemaakt voor de ‘international cooking night’, naar de film geweest, uit geweest in veel leuke bars en clubs, pannenkoeken gebakken, hardgelopen, en ga zo maar door. Afgelopen zondag, mijn laatste weekend in Hanoi, heb ik nog een dagtrip gemaakt naar Hoa Lu en Tam Coc. Eerst een deel van de oude hoofdstad van Hanoi bezocht, toen een lekkere lunch, daarna heerlijk een uurtje in een bootje gezeten in een prachtige rivier en als afsluiter nog gemountainbiked: een top dag dus! Heel fijn om nog even Hanoi uit geweest te zijn en ik had weer energie om mijn laatste week in te gaan.
Op mijn project was het vrijwel hetzelfde als de weken daarvoor; soms saai en soms leuk. Veel individueel gedaan met de kinderen. Ik heb ook een aantal kinderen gebaren van de gebarentaal geleerd, en afgelopen week merkte ik dat één van de kinderen de gebaren gebruikte (dat was even een geluksmomentje). Ik heb een ‘boek’ gemaakt met wat afbeeldingen van de gebaren en deze uitgeprint voor de kinderen en leraren, ik hoop dat ze het gaan gebruiken. Afgelopen weken probeerde ik meer activiteiten met de kinderen te doen, die soms succesvol waren maar soms ook niet. Op een gegeven moment realiseerde ik me dat sommige kinderen gewoon niet gewend zijn om iets te doen. Ik had een activiteit bedacht met ballen en hoepels, maar de meeste kinderen waren niet geïnteresseerd. Ze deden de oefening één keer en liepen snel weer terug naar hun stoel. Hetzelfde met ballonnen. Ik had ballonnen gekocht met het idee dat elk kind dat wel leuk zou vinden. De kinderen waren totaal niet geïnteresseerd en speelden niet met de ballonnen, wat mij erg verbaasde. Ik denk dat als de kinderen meer gewend raken aan het ‘iets doen’, het makkelijker wordt om activiteiten te doen met de kinderen. Ik hoop dat ik dit kan doorgeven aan de volgende vrijwilliger. De laatste week op mijn project was er nieuwe vrijwilliger, erg leuk om met haar samen te werken. Ze had goede ideeën en wilde echt graag iets met de kinderen doen. Jammer dat ik maar een weekje met haar heb kunnen werken. De laatste dag van m’n project was erg leuk. Eén van de docenten was jarig en het leek ons erg leuk om voor haar te zingen met alle kinderen. Speakers gehaald en de kinderen muziekinstrumenten gegeven en met z’n alle ‘happy birthday’ gespeeld/gezongen/geschreeuwd. Het was een lawaai en ik hoorde niks van happy birthday, maar ik zag de kinderen en de lerares genieten. In de middag nog even met ballen gespeeld met de kinderen, en een spelletje gedaan waarbij ze medailles konden verdienen. Uiteindelijk had elk kind een medailles, als een afscheidscadeautje van mij en als beloning voor het doen van het spelletje. Een top laatste dag dus, een goede afsluiter!
Een paar weken geleden ben ik naar de lunch van een bruiloft geweest op het platteland. Na 2,5 uur in de bus kwamen we aan in een klein dorpje, waar een mooie tent was opgezet in de tuin van het huis van de ouders van de bruid. We hebben een lekkere lunch gegeten en gelijk daarna gingen we helaas al weer naar huis. Dat is typisch Vietnamees; de dag voor de bruiloft iedereen uitnodigen voor een lunch. Jammer dat het zo kort was, maar toch leuk om meegemaakt te hebben. Gister heb ik een echte bruiloft mee mogen maken. Een paar weken geleden kwam één van de dokters op mijn project naar me toe met een uitnodiging voor mij voor zijn bruiloft. De bruiloft was in een grote zaal met veel decoratie en allemaal ronde tafels. Iedereen nam plaats aan de tafels en toen begon ‘de show’. De bruid en de bruidegom kwamen het podium op, gaven elkaar de ring en de kus, sneden de taart en verlieten het podium weer. Dit alles in 10 minuten, heel bizar. Iedereen in de zaal was ondertussen aan de lunch begonnen en ik vond het zo gek dat niemand echt aandacht schonk aan de ‘ceremonie’. Bijzonder om meegemaakt te hebben.
Zoals ik in het vorige blog al vertelde heb ik twee andere projecten bezocht: twee scholen voor kinderen met een beperking. Erg interessant om te zien hoe het op andere scholen gaat en dat er zo veel verschillen zijn. De ene school is meer georganiseerd en leren de kinderen echt iets, de andere school is weer totaal anders. Toen ik de projecten had bezocht was ik uiteindelijk toch wel blij dat ik op mijn project vrijwilliger was. Ik was helemaal vrij om te doen wat ik wilde met de kinderen, wat op de andere projecten niet zo was. Het was een grote uitdaging voor mij, maar ik denk dat ik er ontzettend veel van heb geleerd. Ik heb geleerd om creatief te zijn met de mogelijkheden die er zijn en in te spelen op de dingen die gebeuren. Als ik terug kijk op mijn 10 weken op het project, kijk ik terug naar een soms leuke, soms saaie, maar ontzettend leerzame ervaring waarin veel uitdagingen tegen ben gekomen. Ik ben blij dat ik dit project heb gedaan!
Afgelopen week was dus mijn laatste week. Helaas begon de week niet zo leuk: ik kreeg het nieuws van de dokter dat ik salmonella had. Gelukkig was ik niet ziek geweest en is salmonella makkelijk te bestrijden. Begin van de week begonnen met een antibiotica-kuur, waar ik helaas erg ziek van werd. Gelukkig was dit maar voor een paar dagen, en kon ik de laatste dagen nog even genieten van mijn laatste dagen in Hanoi.
Afgelopen week veel afscheid genomen; van de kinderen en leraren op mijn project, van vriendinnen die ik had ontmoet in de lunchpauze, van Vietnamese vrienden en natuurlijk van al mijn huisgenoten. Ik moet eerlijk zeggen dat ik best blij was dat mijn project er op zat. Toch was het best moeilijk om afscheid te nemen, wat ik eigenlijk niet had verwacht. Het project voelde toch wel als een soort van ‘thuis’, waar ik wel wat dingen heb opgebouwd. Ik had wel even een brok ik m’n keel toen ik de kinderen gedag moest zeggen en ik voor de laatste keer weg liep van het project.
En nu zit ik dus in de trein naar Hue, een stad in het centrum van Vietnam. Toen ik vanochtend het huis verliet had ik het gevoel dat ik aan een groot avontuur ga beginnen. Ik heb ontzettend veel zin in de reis maar vind het tegelijkertijd ook wel erg spannend. Nu een lange treinreis van 14 uur voor de boeg, maar de trein is prima. Ik denk dat het goed is dat ik even voor 14 uur in een trein zit, om over alles na te kunnen denken en even te relaxen, zodat ik er helemaal klaar voor ben om aan mijn reis te beginnen. Voor de eerste twee nachten heb ik een kamer in het backpackers hostel in Hue geboekt. De komende twee en een halve week heb ik de tijd om heel Vietnam te zien. Ik heb nog geen precieze plannen wanneer ik waar naar toe ga, maar ik heb wel een paar ideeën. Eigenlijk is het best een lekker gevoel om helemaal geen plannen te hebben en wel te zien hoe het gaat lopen.
Het werkt niet goed om foto’s te plaatsen bij dit blog, dus heb ik een andere website waar ik wat foto’s heb geplaatst: https://goo.gl/photos/mZVP12nMbbMP9FCM7
Ik heb geen idee of ik de komende weken tijd ga hebben voor het schrijven van een blog, dus ik beloof niks! Misschien tot m’n volgende blog maar misschien wel tot in Nederland! Over iets minder dan drie weekjes ben ik al weer thuis ;)
In de weekenden heb ik weer veel leuke dingen gedaan. Een zondag een paar weken geleden nam een jongen die ik ontmoet had op mijn project mij en een vriendin mee naar Bat Trang; een ‘potery village’. We werden door hem en een vriend van hem opgehaald om met de motorbike er naar toe te gaan, super leuk! Heerlijk om achter op een motorbike te zitten en Hanoi uit te gaan. Leuk dorpje, niet heel bijzonder, maar het was een leuke dag. Een andere zondag heb ik met drie meiden uit het huis fietsen gehuurd en hebben we een rondje gefietst om het grootste meer van Hanoi (West-Lake). Het was ongeveer 15 km, echt heerlijk om weer eens te fietsen. De buurt om het meer heen is erg leuk, veel cafeetjes en barretjes. Dit is ook het gebied in Hanoi waar de meeste westerlingen wonen. Alweer een leuke dag. Een ander weekend ben ik naar de gevangenis van Hanoi geweest, wat nu een museum is. Interessant en ook best heftig. Twee weekenden geleden ben ik voor een dag naar het QUEST-festival geweest; een muziekfestival in een nationaal park vlak bij Hanoi. Het was echt een super dag; een top locatie voor een festival (op een schiereiland), leuke mensen, toffe muziek en een ontspannen sfeer! In de overige tijd in de weekenden ging ik vaak naar the old quarter om te shoppen voor souvenirs, neppe converse all stars en neppe north face spullen, heerlijk rond te dwalen en lekker te relaxen in een café (om bijvoorbeeld de typisch Vietnamese ‘egg coffee’ te drinken). Ik had een aantal dingen op mijn lijstje staan wat ik wilde doen en zien in Hanoi, en alles is afgestreept! Ook in de avonden weer veel leuke dingen gedaan: hutspot gemaakt voor de ‘international cooking night’, naar de film geweest, uit geweest in veel leuke bars en clubs, pannenkoeken gebakken, hardgelopen, en ga zo maar door. Afgelopen zondag, mijn laatste weekend in Hanoi, heb ik nog een dagtrip gemaakt naar Hoa Lu en Tam Coc. Eerst een deel van de oude hoofdstad van Hanoi bezocht, toen een lekkere lunch, daarna heerlijk een uurtje in een bootje gezeten in een prachtige rivier en als afsluiter nog gemountainbiked: een top dag dus! Heel fijn om nog even Hanoi uit geweest te zijn en ik had weer energie om mijn laatste week in te gaan.
Op mijn project was het vrijwel hetzelfde als de weken daarvoor; soms saai en soms leuk. Veel individueel gedaan met de kinderen. Ik heb ook een aantal kinderen gebaren van de gebarentaal geleerd, en afgelopen week merkte ik dat één van de kinderen de gebaren gebruikte (dat was even een geluksmomentje). Ik heb een ‘boek’ gemaakt met wat afbeeldingen van de gebaren en deze uitgeprint voor de kinderen en leraren, ik hoop dat ze het gaan gebruiken. Afgelopen weken probeerde ik meer activiteiten met de kinderen te doen, die soms succesvol waren maar soms ook niet. Op een gegeven moment realiseerde ik me dat sommige kinderen gewoon niet gewend zijn om iets te doen. Ik had een activiteit bedacht met ballen en hoepels, maar de meeste kinderen waren niet geïnteresseerd. Ze deden de oefening één keer en liepen snel weer terug naar hun stoel. Hetzelfde met ballonnen. Ik had ballonnen gekocht met het idee dat elk kind dat wel leuk zou vinden. De kinderen waren totaal niet geïnteresseerd en speelden niet met de ballonnen, wat mij erg verbaasde. Ik denk dat als de kinderen meer gewend raken aan het ‘iets doen’, het makkelijker wordt om activiteiten te doen met de kinderen. Ik hoop dat ik dit kan doorgeven aan de volgende vrijwilliger. De laatste week op mijn project was er nieuwe vrijwilliger, erg leuk om met haar samen te werken. Ze had goede ideeën en wilde echt graag iets met de kinderen doen. Jammer dat ik maar een weekje met haar heb kunnen werken. De laatste dag van m’n project was erg leuk. Eén van de docenten was jarig en het leek ons erg leuk om voor haar te zingen met alle kinderen. Speakers gehaald en de kinderen muziekinstrumenten gegeven en met z’n alle ‘happy birthday’ gespeeld/gezongen/geschreeuwd. Het was een lawaai en ik hoorde niks van happy birthday, maar ik zag de kinderen en de lerares genieten. In de middag nog even met ballen gespeeld met de kinderen, en een spelletje gedaan waarbij ze medailles konden verdienen. Uiteindelijk had elk kind een medailles, als een afscheidscadeautje van mij en als beloning voor het doen van het spelletje. Een top laatste dag dus, een goede afsluiter!
Een paar weken geleden ben ik naar de lunch van een bruiloft geweest op het platteland. Na 2,5 uur in de bus kwamen we aan in een klein dorpje, waar een mooie tent was opgezet in de tuin van het huis van de ouders van de bruid. We hebben een lekkere lunch gegeten en gelijk daarna gingen we helaas al weer naar huis. Dat is typisch Vietnamees; de dag voor de bruiloft iedereen uitnodigen voor een lunch. Jammer dat het zo kort was, maar toch leuk om meegemaakt te hebben. Gister heb ik een echte bruiloft mee mogen maken. Een paar weken geleden kwam één van de dokters op mijn project naar me toe met een uitnodiging voor mij voor zijn bruiloft. De bruiloft was in een grote zaal met veel decoratie en allemaal ronde tafels. Iedereen nam plaats aan de tafels en toen begon ‘de show’. De bruid en de bruidegom kwamen het podium op, gaven elkaar de ring en de kus, sneden de taart en verlieten het podium weer. Dit alles in 10 minuten, heel bizar. Iedereen in de zaal was ondertussen aan de lunch begonnen en ik vond het zo gek dat niemand echt aandacht schonk aan de ‘ceremonie’. Bijzonder om meegemaakt te hebben.
Zoals ik in het vorige blog al vertelde heb ik twee andere projecten bezocht: twee scholen voor kinderen met een beperking. Erg interessant om te zien hoe het op andere scholen gaat en dat er zo veel verschillen zijn. De ene school is meer georganiseerd en leren de kinderen echt iets, de andere school is weer totaal anders. Toen ik de projecten had bezocht was ik uiteindelijk toch wel blij dat ik op mijn project vrijwilliger was. Ik was helemaal vrij om te doen wat ik wilde met de kinderen, wat op de andere projecten niet zo was. Het was een grote uitdaging voor mij, maar ik denk dat ik er ontzettend veel van heb geleerd. Ik heb geleerd om creatief te zijn met de mogelijkheden die er zijn en in te spelen op de dingen die gebeuren. Als ik terug kijk op mijn 10 weken op het project, kijk ik terug naar een soms leuke, soms saaie, maar ontzettend leerzame ervaring waarin veel uitdagingen tegen ben gekomen. Ik ben blij dat ik dit project heb gedaan!
Afgelopen week was dus mijn laatste week. Helaas begon de week niet zo leuk: ik kreeg het nieuws van de dokter dat ik salmonella had. Gelukkig was ik niet ziek geweest en is salmonella makkelijk te bestrijden. Begin van de week begonnen met een antibiotica-kuur, waar ik helaas erg ziek van werd. Gelukkig was dit maar voor een paar dagen, en kon ik de laatste dagen nog even genieten van mijn laatste dagen in Hanoi.
Afgelopen week veel afscheid genomen; van de kinderen en leraren op mijn project, van vriendinnen die ik had ontmoet in de lunchpauze, van Vietnamese vrienden en natuurlijk van al mijn huisgenoten. Ik moet eerlijk zeggen dat ik best blij was dat mijn project er op zat. Toch was het best moeilijk om afscheid te nemen, wat ik eigenlijk niet had verwacht. Het project voelde toch wel als een soort van ‘thuis’, waar ik wel wat dingen heb opgebouwd. Ik had wel even een brok ik m’n keel toen ik de kinderen gedag moest zeggen en ik voor de laatste keer weg liep van het project.
En nu zit ik dus in de trein naar Hue, een stad in het centrum van Vietnam. Toen ik vanochtend het huis verliet had ik het gevoel dat ik aan een groot avontuur ga beginnen. Ik heb ontzettend veel zin in de reis maar vind het tegelijkertijd ook wel erg spannend. Nu een lange treinreis van 14 uur voor de boeg, maar de trein is prima. Ik denk dat het goed is dat ik even voor 14 uur in een trein zit, om over alles na te kunnen denken en even te relaxen, zodat ik er helemaal klaar voor ben om aan mijn reis te beginnen. Voor de eerste twee nachten heb ik een kamer in het backpackers hostel in Hue geboekt. De komende twee en een halve week heb ik de tijd om heel Vietnam te zien. Ik heb nog geen precieze plannen wanneer ik waar naar toe ga, maar ik heb wel een paar ideeën. Eigenlijk is het best een lekker gevoel om helemaal geen plannen te hebben en wel te zien hoe het gaat lopen.
Het werkt niet goed om foto’s te plaatsen bij dit blog, dus heb ik een andere website waar ik wat foto’s heb geplaatst: https://goo.gl/photos/mZVP12nMbbMP9FCM7
Ik heb geen idee of ik de komende weken tijd ga hebben voor het schrijven van een blog, dus ik beloof niks! Misschien tot m’n volgende blog maar misschien wel tot in Nederland! Over iets minder dan drie weekjes ben ik al weer thuis ;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
